നിനക്ക്,നിന്റെ പോക്കു വരവുകളെ
അടയാളപ്പെടുത്തുന്നൊരു
പെൻഡുലം മാത്രമാകുന്നു ഞാൻ!
എന്റെ മൗനത്തിന്റെ കാണക്കയങ്ങളിൽ
കല്ലെറിഞ്ഞലകൾ തീർക്കുന്നത് പോലും
നിന്റെ ശബ്ദവീചികളെ കണ്ടെത്താനല്ലാതെ മറ്റെന്തിനാണ്‌?
ജീവിതത്തിന്റെ അർത്ഥമെന്നു പറഞ്ഞു
നല്കിയ ചരടിനു, സ്വത്വമില്ലായ്മയെന്ന-
യർത്ഥം കൂടിയുണ്ടായിരുന്നോ??
നെറുകയിൽ നിങ്ങൾ ആശംസിച്ചൊരോ
അരിമണിയും വെന്തചോറിന്റെ
ശാപം പേറിയിരുന്നുവോ??
എത്ര ജീവിച്ചാലും ചില ജീവികൾക്ക് (ജീവിതങ്ങൾക്ക്)
അതിജീവനത്തിന്റെ പുസ്തകത്താളുകളിൽ
പോലുമിടമില്ലെന്ന് ഞാനിന്നറിയുന്നു..